Mazowsze Zachodnie – Sochaczew, Łowicz, Arkadia, Nieborów

Mazowsze zachodnie wraz z Puszczą Kampinoską leży prawie w samym środku Polski. Mazowiecki krajobraz – piaszczysta droga, wierzby na miedzach i łąki z makami i chabrami – poprzez skojarzenia z muzyką Chopina urósł do rangi narodowego symbolu. Takie pejzaże zdarzają się tutaj tylko z dala od zatłoczonych głównych dróg – dlatego warto jeździć bocznymi szosami. W lasach, jarach i na bagnach Kampinoskiego Parku Narodowego można podczas wędrówki stanąć oko w oko z łosiem. Cudowna przyroda puszczy, folklor, wspaniałe parki, dworki, zabytkowe kościoły, muzea – od historycznych po ludowe.
Sochaczew – położony na wysokim wschodnim brzegu Bzury. Według tradycji w miejscowym klasztorze Benedyktynów, dziś już nieistniejącym, zmarł w 1138 r. Bolesław Krzywousty. Obecny niezbyt atrakcyjny wygląd miasto zawdzięcza historii: w pobliżu Sochaczewa od 9. do 20. września 1939 r. toczyła się bitwa nad Bzurą – jedna z większych bitew polskiej wojny obronnej.
Łowicz – niewielkie, ładne miasteczko, warte nieco dłuższego postoju. Swą dawną świetność Łowicz zawdzięczał arcybiskupom gnieźnieńskim, do których należał od XII w.
W czasie bezkrólewia sprawujący władzę prymas rezydował właśnie w Łowiczu. Okres dobrobytu zakończyły najazdy szwedzkie, miasto zostało zniszczone. Potem Księstwo Łowickie na chwilę reaktywował car.
Wokół Starego Rynku stoją zabytkowe kamieniczki wznoszone od XVI do XVIII w., często przebudowywane. W północnej pierzei wyróżnia się klasycystyczny ratusz z XIX w.
Łowicz, z licznymi siedzibami duchowieństwa: dworem dziekanów kolegiaty, kurią wikariuszy, kanoniami, z pewnością mógł posłużyć Ignacemu Krasickiemu za wzór do „Monachomachii” – utwory satyrycznego wykpiwającego mniejsze i większe słabostki sług Kościoła.
Polecamy również wizytę w przepięknym skansenie – Muzeum Wsi Łowickiej.
Arkadia – „kraina szczęścia i pokoju” – jest jednym z najładniejszych parków w Polsce. To bardzo romantyczne miejsce zostało stworzone przez księżnę Helenę Radziwiłłową w 1778 r., park krajobrazowy zaprojektował wybitny architekt epoki – Szymon B. Zug, a na początku XIX w. kilka ciekawych budowli dorzucił E. Ittar. Przez park pełen starych drzew płynie rzeczka Skierniewka, tworząca wydłużony staw z Wyspą Uczuć, gdzie składano kwiaty na ołtarzach miłości. Z zachowanych budyneczków uwagę zwraca Świątynia Diany, przy której zbiegają się alejki tej części parku, gotyckie zameczki: Dom Arcykapłana i Dom Margrabiego z przylegającym do budowli Łukiem Greckim oraz jeden z najładniejszych budynków – Domek Gotycki, zwany też Przybytkiem Nieszczęścia i Melancholii.
Nieborów – niegdyś pałac należał do rodziny Radziwiłłów, choć pierwotnie, w XVIII w., został wzniesiony dla prymasa Michała Radziejowskiego przez Tylmana z Gameren. Po II wojnie światowej rezydencję przejęło państwo. Dziś Nieborów jest jedną z najpiękniejszych siedzib magnackich w kraju. Imponujący, zadbany budynek o piaskowej elewacji, z mansardowym dachem i dwiema alkierzowymi wieżami ma ozdobne tympanony z płaskorzeźbami podtrzymującymi katusze herbowe. Można tu obejrzeć m. in. zbiór wykopalisk rzymskich, kilkanaście tysięcy XVIII-wiecznych wzorzystych płytek ceramicznych na klatce schodowej, imponujących rozmiarów globusy weneckiego geografa Coronelliego, meble i przedmioty z epoki, obrazy i ozdobne piece majolikowe. Za pałacem znajduje się park w stylu francuskim z geometrycznie przyciętymi krzewami, drzewami i aleją lipową, którą zdobią rzeźby, kolumny i sarkofagi. Za kanałem zaczyna się malowniczy park w stylu angielskim.